Situada a escasos metros da ponte medieval do Burgo, esta igrexa transpórtanos ao Medievo. Construida no século XII, como moitas outras do entorno sufriu sucesivas modificacións; primerio no século XVIII e posteriormente a comezos deste século, tras ser afectada por un incendio.

O seu patrón é Santiago, o que non resulta estraño, ó ser o chamado Burgo do Faro o lugar de partida de peregrinos que facían o percorrido a Compostela. Os documentos da época levannos a pensar que a poboación do Burgo de Faro foi moi importante, chegando a superar á Coruña.

Diversos autores poñen en dúbida que a igrexa que conservamos presente a súa planta orixinal e defenden que podería ter sido basilical, é dicir, con tres ábsides e tres naves. A que chega ata nós ten  forma de cruz latina. Unha das partes máis interesantes da igrexa son as tres ábsidas da cabeceira, con saeteiras abucinadas que permiten entrar a luz, tres na ábsida central e máis grande e unha en cada unha das laterais.  As tres ábsidas teñen bóveda de forno ou de cuarto de esfera. O acceso ás mesmas faise a través de arcos de medio punto, con capiteis con motivos vexetais de influencia compostelá. Outro dos elementos máis significativos está fóra da igrexa, nun tímpano cun cordeiro e unha cruz cravada, o Agnus Dei tan típico do románico, que se conserva nunha das fachadas laterais. Ademais pódense comprobar os distintos períodos construtivos do templo nas pedras que compoñen o edificio e os canzorros no exterior da cabeceira.

As imaxes que atoparemos en Santiago do Burgo serán Santiago Peregrino, Santiago Guerrerio e a Virxe Peregrina. A imaxe de Santiago Peregrino situada na fachada foi colocada no ano 1964.