A arquitetura civil galega está repleta de elementos singulares que a diferencian de calquer outra.

Se falamos de arquitectura civil en Galicia, nun lugar privilexiado estarían os pazos, antigas casas señoriais dos nobres dos séculos XVI ata aproximadamente o XIX. Situadas tradicionalmente no rural, representan o poder dos señores que dominaban esa terra e vivían das rendas e recadacións aos seus habitantes. Os pazos poden ter diferentes estruturas como pranta en forma de U ou L. Adoitan estar feitos en granito, e nalgúns destacan os seus inmensos xardíns, as chemineas, as solainas, as balaustradas de pedra… Unha das formas de identificalos é seguindo o refrán “Capela, pombal e ciprés, pazo é”, que se cumpría especialmente nos pazos das familias máis importantes. No exterior, nun lugar visible, estaba o escudo da familia.

Culleredo era un lugar privilexiado de veraneo a principios do s.XX; así describía Vilaboa o historiador Ángel del Castillo:

“…, val delicioso e encantador que fertiliza o regato Muíño e que limita ao Oeste e Sur coas alturas cultivadas e cheas de árbores nas súas faldras. A fermosura deste lugar fixo del unha estación de descanso estival, sendo numerosas, cómodas e elegantes as casas e quintas de recreo coas que conta.”

 Aínda que Culleredo posúe un número elevado de pazos, a maior parte deles están en mans privadas. Algúns serven de vivendas, outros foron reutilizados para a hostalaría  e uns poucos tiveron que ser trasladados por motivo da ampliación do aeroporto.